***Flower Of Paradise***

ในคืนที่ฝนตกหนัก ฟ้าผ่าที่หลังคาบ้านพวกเขา

ปีกสีขาวเปียกปอนไปด้วยหยาดฝน

เธอคือ นางฟ้า

แต่พวกเขาบอกว่าเธอคือคนบ้า!!!

และโสเภณีแอ๊บแบ๊ว!!!

บ้านมหาซวยเป็นที่ซ่องสุมของเหล่า “มนุษย์เงินเดือน” ที่หนีเรื่องซวยๆมาอยู่ที่นี่

หนุ่มโสดหน้าตาดีแลดูมีชาติตระกูลรวมตัวกันในนามเทพบุตรยาจก

ทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดี หากไม่มีคนบ้า มาปรากฏตัวที่บ้านของเขา เธอไม่ยอมพูด เธอพูดเพียง1ประโยคในหนึ่งวัน และพูดอยู่เพียงว่า “พาฉันขึ้นสวรรค์หน่อย”

หากเธอไม่บ้าก็คงมาหลอกขายตัวให้พวกเขาซื้อน่ะสิ!

ลำนำจากคนบ้าคนนึงนะคะ!!!

นิยายแฟนตาซีเล็กๆ หวานแหววน้อยๆ แต่ความบ้าเต็มร้อยนี้ยินดีต้อนรับทุกท่าน
นิยายเรื่องนี้ไม่มีเศรษฐีหรือพระนางร่ำรวยมหาศาล เงินหมื่นพันล้าน!
ไม่มีเพลย์บอยรูปหล่อ ไม่มีคาสโนว่าฟันแล้วทิ้ง ไม่มีพระเอกจิตใจดีดั่งเทพบุตร
ไม่มีนางเอกเริ่ดเลอเฟอร์เฟคดั่งนางหงส์ผู้สง่า
แต่ที่นิยายเรื่องนี้มีนั่นคือ
‘ความไร้สาระล้วนๆ’
“ผมว่าไม่ต้องอ่านเลยดีกว่าเสียสุขภาพจิต” เอ้ย!ไม่ใช่ล่ะ
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นโดยนัก(อยาก)เขียน(มือใหม่)
หากมีอะไรไม่ดีอะไรสามารถแนะนำได้นะคะ
สำนวนอาจจะไม่ดีเท่าที่ควรเพราะเป็นมือใหม่จริงๆ
ยังไงก็ขอโทษหากทำให้ผิดหวังหรืออย่างไรก็ตามและขอบคุณที่สละเวลาอันมีค่ามาจับเม้าท์หรือใช้ปลายนิ้วของท่านนั่นเผลอมากดอ่านนิยายเรื่องนี้หรือถูกครอบงำจากอำนาจมืดหรือไสยศาสตร์บางอย่างจากที่นัก(หัด)เขียนคนนี้สะกดไว้ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับสติอันล่องลอยของท่านที่กดเข้ามาอ่านให้อยากด่าคนเขียนเล่นๆ ฮ่าๆๆ
ที่จริงก็ไม่มีอะไรมากแค่บอกขอบคุณเท่านั้นแหละคะที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
ขอให้มีความสุขในการอ่านหรือเพิ่มความทุกข์นั่นก็แล้วแต่มุมมอง ขอบคุณค่ะ

คนเขียนเรื่องนี้เป็นคนตลกค่า!!!!

อิฉันไม่ซีค่ะ ^ ^

 ขอบคุณ

 

 

*Miracle TM!*